Μια εκπληκτική συνέντευξη παραχώρησε ο Άρης Σερβετάλης στην Στέλλα Χαράμη και το Monopoli.gr, στην οποία μιλά για την πλούσια την πλούσια κινηματογραφική του δραστηριότητα, σχετικά με τις ταινίες «Ριχάρδος Β’», «Man of God» και «Μήλα» (διαβάστε τη συνέντευξη εδώ).
Σχετικά με αυτά συμβαίνουν σήμερα στο χώρο του θεάτρου, τα φαινόμενα λεκτικής βίας, σωματικής και σεξουαλικής κακοποίησης και τα πρόσωπα εξουσίας, ο Άρης Σερβετάλης τοποθετήθηκε μέσα από το δικό του προσωπικό πρίσμα.
Ο ίδιος χαρακτηριστικά ανέφερε:
Για όλα αυτά που συμβαίνουν στο θέατρο, «είναι μια ευκαιρία επαναπροσδιορισμού εντός κι εκτός θεάτρου. Η εποχή μας είναι εποχή απόλαυσης, σαρκολάγνα εποχή. Καλλιεργούνται πάθη, ηδονές χωρίς καμιά διάθεση για να χαλιναγωγήσουμε όσα μας ωθούν σε αδιέξοδα. Αν δεν είσαι εγκρατής, δεν μπορεί παρά να μπεις στην διαδικασία να καταπατήσεις την ελευθερία, την επιθυμία και την αξιοπρέπεια του άλλου. Κι αυτό ως φαινόμενο αφορά όλη την κοινωνία και όλο τον βιομηχανικό μηχανισμό. Δεν μας χρειάζεται Μεγάλος Αδελφός για να χειραγωγήσει το πλήθος, όσο παράγονται διαρκώς ανάγκες, πράγματα προς κατανάλωση και απόλαυση, χωρίς φραγμό. Εξουσιάζεσαι κι εσύ κι εγώ από ανάγκες και αδηφαγία. Δεν είμαστε κοινωνικά ελεύθεροι, γι’ αυτό και στην εποχή μας η ελευθερία έχει πολύ δυσδιάκριτα όρια με την ασυδοσία. Πρέπει να ξαναδούμε τι σημαίνει ελευθερία: Ελεύθερος είναι αυτός που εξουσιάζει αυθαίρετα άλλους ανθρώπους;
Πιστεύω πως έχει σημασία να μην κατακρίνουμε τα πρόσωπα, αλλά την πράξη. Αυτό θα έχει όφελος για όλους. Το βλέπω και στον εαυτό μου: Αν κάποιος με βλάψει χαρακτηρίζω τον φταίχτη. Όμως, στην πραγματικότητα πρέπει να χαρακτηρίσω την πράξη. Την πράξη χρειάζεται να κατονομάσω, γιατί το πρόσωπο έχει τη δυνατότητα της μεταστροφής – ό,τι κι αν έχει κάνει. Την πράξη μπορείς να την αποφύγεις, να δουλέψεις για να μην την ξανακάνεις. Όταν χαρακτηρίζεις κάποιον που σε βλάπτει, συνήθως θα έρθεις σε κόντρα, θα βριστείς, θα πλακωθείς στο ξύλο. Προσωπικά, αν, λόγου χάρη, κάποιος με βρίσει το πρώτο πράγμα που θα κάνω είναι να του δώσω μια μπουνιά. Θα δώσω μεγάλη μάχη για να αντισταθώ. Κι αυτό είναι μια πνευματική κατάκτηση: Να δω στον άλλον όχι έναν κλέφτη, αλλά μια κλοπή.
Ούτε κι εγώ είμαι σε καλή πνευματική κατάσταση για να αντιδράσω ψύχραιμα. Κι εγώ, όπως όλοι, έχω αποπροσανατολιστεί, βρίσκομαι σε σύγχυση. Διαφορετικά, θα βλέπαμε όλα όσα μας συμβαίνουν σαν μια αφορμή για ν’ αλλάξουμε προς το καλύτερο. Μιλώ εκ πείρας. Ο,τιδήποτε μου έχει συμβεί στη ζωή με έβαλε σε μια διαδικασία αυτοκαθαρτική. Είτε με φρέναρε από κάτι κακό ή με έβαλε σε σκέψεις σοβαρές. Η αλλαγή που έχει αξία, έρχεται μέσα από τον πόνο, την πληγή. Κι όσο δεν μπορούμε να το αποδεχτούμε, τόσο περισσότερο θα δυσκολευόμαστε με τα προβλήματα που βιώνουμε.»
Πηγή: Monopoli