Ο Στέλιος Βαμβακάρης ήταν ο δευτερότοκος γιος του ενός και μοναδικού Μάρκου Βαμβακάρη και γεννήθηκε στον Πειραιά, σαν σήμερα, στις 2 Μαρτίου του 1947.
Ο Στέλιος Βαμβακάρης υπήρξε και ο ίδιος ένας σπουδαίος μουσικός και δεξιοτέχνης του μπουζουκιού, διέσχισε τη δική του αυτόφωτη, ξεχωριστή πορεία, ανοίγοντας νέους δρόμους στη μουσική.
Ως επαγγελματίας μουσικός από την ηλικία των δώδεκα ετών, στο πλευρό του πατέρα του Μάρκου, συνεργάστηκε με σπουδαίους δημιουργούς και τραγουδιστές του ρεμπέτικου και του λαϊκού τραγουδιού (Παπαϊωάννου, Τσιτσάνης, Παγιουμτζής, Περπινιάδης, Ζαμπέτας, Γκρέυ, Αγγελόπουλος, Ζαγοραίος κ.ά.), καθώς και με εκπροσώπους του λεγόμενου έντεχνου (Μοσχολιού, Λ. Παπαδόπουλος, Μπέλλου, Π. Σιδηρόπουλος, Ξυλούρης, Νταλάρας κ.ά.).
Δικές του συνθέσεις περιέχονται σε δίσκους του Νίκου Ξυλούρη, της Σωτηρίας Μπέλλου, του Γιώργου Νταλάρα, της Βίκυς Μοσχολιού κ.ά.
«Παρατηρούσα τον Μάρκο και ήθελα να κάνω το ίδιο»
«Οι συνομήλικοι μου πήγαιναν ο ένας αριστερά, ο άλλος δεξιά. Εγώ ακολουθούσα την ευθεία γραμμή, διότι γραμμή στα μάτια μου ήταν ο πατέρας μου –δεν έφευγα απ’ το δρόμο του κι απ’ τα βήματά του, δεν απομακρυνόμουν, ήμουνα όλη την ώρα πλάι του. Έβλεπα το πιάσιμο του μπουζουκιού απ’ τον Μάρκο κι ήθελα να το κάνω ίδιο. Παρατηρούσα το χέρι του το αριστερό και το δεξί του πόδι. Ξέρεις τι σημαίνει αυτό; Ρυθμός που σου γαμάει τα ράμματα.
Δε χρειάζεσαι ορχήστρα να σε συνοδεύει για να παίξεις ένα ζεϊμπέκικο. Έχεις για κρουστό το πόδι σου. Τη στιγμή που βαράς την πενιά σου, χτυπάς και το πόδι σου στη γη. Και μες απ’ αυτό το χτύπο μιλάει η ψυχή σου. Και τα δάχτυλα του αριστερού χεριού χορεύουν στα τέλια και πληρώνουν τα χρέη της καρδιάς. Και φανερώνεις όλα εκείνα τα μυστικά που δεν τα ξέρει κανένας, δίνεις του άλλου να καταλάβει της ζωής σου το σενάριο. Όλα τα φυλαγμένα πάθη σου που σ’ έχουν τυραννήσει, τα βγάζεις μες από ένα ωραίο ταξίμι».*
Έψαξε τις κοινές ρίζες των αμερικάνικων blues και του μπουζουκιού
Ανήσυχο πνεύμα και πρωτοπόρος μουσικός, ο Στέλιος Βαμβακάρης ασχολήθηκε με τις κοινές ρίζες των αμερικάνικων blues και του μπουζουκιού. Χρησιμοποιώντας διαφορετικά κουρδίσματα του τρίχορδου μπουζουκιού, τα λεγόμενα καραντουζένια έγραψε τραγούδια με αυστηρά προσωπικό στυλ. Η συνάντησή του με τον σπουδαίο bluesman Λουϊζιάνα Ρεντ είχε ως αποτέλεσμα την ηχογράφηση του δίσκου-αναφορά «Το μπλουζ συναντά το Ρεμπέτικο» (1988), που περιέχει οκτώ blues κομμάτια με μπουζούκι και μπαγλαμά. Έχει παίξει μαζί με τον Τζον Λι Χούκερ και το 2003, τον Ταζ Μαχάλ και τη Σεζάρια Εβόρα.
Στο ίδιο μουσικό ύφος υπήρξε και η μουσική του Στέλιου Βαμβακάρη για την ταινία του Γιώργου Πανουσόπουλου «Μια μέρα τη νύχτα» (2001).
Ο Στέλιος Βαμβακάρης ταξίδεψε σε πολλές χώρες του κόσμου, όπου παρουσίασε τα τραγούδια του αλλά και τραγούδια του πατέρα του, Μάρκου.
Ο αείμνηστος Στέλιος Βαμβακάρης σ’ ένα ταξίμι ζεϊμπέκικο. Δείτε το βίντεο
*Απόσπασμα από το βιβλίο του Μάνου Τσιλιμίδη «Μάρκος Βαμβακάρης. Ο Άγιος Μάγκας. Ο Στέλιος Βαμβακάρης για τον πατέρα του» (εκδ. Κάκτος).
Πηγή: katiousa.gr
