Στην πορεία της ζωής μας θα νιώσουμε τα περισσότερα συναισθήματα. Θα είναι πάνω από μια οι φορές που θα πούμε ‘’ δεν έχω ξανανιώσει έτσι ‘’.
Κι όμως είμαστε όλα τα συναισθήματα. Και κάθε άνθρωπος αποτελεί ένα δώρο που μας φέρνει πιο κοντά σε μια ξεχωριστή πτυχή του εαυτού μας. Είναι όμορφο να μπορείς να δίνεσαι, να αφήνεσαι, να αισθάνεσαι! Μέσα σε μια καθημερινότητα τόσο απαιτητική που η τροφή για απόλαυση είναι ελάχιστη και όλοι αναζητούμε κατά κάποιον τρόπο μια μορφή χαλάρωσης. Τι καλύτερο από το αναπάντεχο συναίσθημα του ενθουσιασμού, της χαράς και γιατί όχι του έρωτα. Όλα όσα αισθανόμαστε και βιώνουμε γνωρίζοντας καποιον-α είναι μοναδικά και πρέπει να τα απομυζούμε σε βάθος.
Τι γίνεται όμως με τα συναισθήματα που δεν ζήσαμε, με τα όνειρα που δεν βιώσαμε, με τις φαντασιώσεις που δεν πραγματοποιήθηκαν, με τις αγάπες που χάθηκαν;
Στις σχέσεις κάποιοι αναζητούν “κάτι” ενώ άλλοι προσπαθούν να ξεφύγουν από κάτι. Τις περισσότερες φορές ο ένας δίνει περισσότερα από τον άλλον. Ποιος είναι ο χαμένος, ποιος χάνει από τον έρωτα και ποιος τον ζει; Και οι δύο κερδισμένοι είναι…
Ο ένας γεμίζει την ψυχή του προσφέροντας, ο άλλος απολαμβάνοντας. Και δεν είναι κακό. Όταν μια σχέση όμως δεν σου προσφέρει όσα ζητάς, πιο πολύ σε πληγώνει, παρά σε απογειώνει και παρόλα αυτά εσύ μένεις, κάποιο κομμάτι του εαυτού σου δυσκολεύεσαι να εγκαταλείψει. Προφανώς είναι και αυτό ένας μηχανισμός εξέλιξης!
Κάποιοι άνθρωποι είναι χείμαρρος και κάποιοι πυθμένας που βουλιάζει. Σκληρό να το αντιλαμβάνεται μόνο ο ένας. Λίγοι έχουν την ικανότητα να αντιλαμβάνονται τα συναισθήματά τους να τα σκιαγραφούν. Χαμένος έρωτας λοιπόν δεν είναι αυτός που δεν ζήσαμε, μα αυτός που πήραμε απλώς μια γεύση. Είτε λόγω συγκυριών, είτε από φόβο, είτε από ένα ακόμα παιχνίδι του πεπρωμένου.
Μήπως ο έρωτας τελικά δεν είναι συναίσθημα και είναι ικανότητα; Η ικανότητα να αντιλαμβάνεσαι τα θέλω σου, αλλά και του άλλου τόσο αβίαστα, ώστε να προστατεύεις τον εαυτό σου από πιθανή απογοήτευση;
Oχι. Είναι κρίμα να αλλοιώνουμε με την λογική μια τόσο εξαιρετική πτυχή της ύπαρξης!! Στον έρωτα δεν υπάρχει λογική μιλάμε για φλεγόμενη βάτο. Τι κάνουμε λοιπόν βουτάμε στην φωτιά με κάθε τίμημα;
Πρέπει απλά να αποδεχτούμε πως κάποιες σχέσεις δεν μπορείς να τις φέρεις στα μέτρα σου. Δεν μπορείς να τις κρατάς με το ζόρι. Έχεις μονάχα δύο επιλογές. Ή αποδέχεσαι αυτό που προσφέρουν ή αποδέχεσαι πως εσύ θέλεις κάτι άλλο και πας παρακάτω. Σκοπός είναι να μην χάσεις εσένα. Για ποιον γίνονται όλα άλλωστε. Πάντα με σεβασμό.
Ιδανική συνθήκη είναι αν δύο άνθρωποι πλέουν στο ίδιο μήκος κύματος. Αυτό όμως είναι ιδιαιτέρως βολικό, άρα και σπάνιο. Δεν υπάρχει μαγική συνταγή ούτε εύκολος δρόμος. Τον δρόμο τον φτιάχνεις περπατώντας.
Δεν αποτελούν όλοι οι άνθρωποι στην ζωή μας προορισμό. Κάποιοι είναι ταξίδι, άλλοι μια μικρή στάση. Ανάμεσα στο τι είναι σωστό και τι λάθος, διάλεξε αυτό που σε κάνει καλύτερο άνθρωπο.
Να θυμάσαι πως ότι είναι να μείνει στην ζωή σου θα βρει τον δρόμο.. αρκεί να προχωράς!!
